Według szacunków WHO aż 36 z 50 najbardziej zanieczyszczonych miast Unii Europejskiej znajduje się w naszym kraju.

Pale­nie toksycz­nymi mate­ria­łami w piecach jest nadal powszechne, a samo­chód na naszych drogach to często kilku­na­sto­letni diesel z usunię­tym filtrem cząstek stałych. Zaczy­nają doty­kać nas zjawi­ska zwią­zane z global­nym kryzy­sem klima­tycz­nym – wzrost wystę­po­wa­nia gwał­tow­nych zjawisk pogo­do­wych czy problemy z suszą.

To, czego potrze­bu­jemy najpil­niej, to eduka­cja. Zmia­nie nasta­wie­nia i zacho­wań musi towa­rzy­szyć zrów­no­wa­że­nie rozwoju produk­cji i konsump­cji oraz wpro­wa­dza­nie nowych rozwią­zań syste­mo­wych. Tylko jedno­cze­sny wysi­łek miesz­kań­ców, biznesu i poli­tyki może zatrzy­mać dalszą degra­da­cję środo­wi­ska. Dla wspól­nego dzia­ła­nia potrzebna jest więc ogól­no­pol­ska dysku­sja o jako­ści powie­trza i zagro­że­niach klima­tycz­nych. Ta jednak przy­cho­dzi nam z trud­no­ścią. Pola­ry­za­cja środo­wisk i frag­men­ta­ry­za­cja mediów utrud­niają spoty­ka­nie się stano­wisk i wypra­co­wy­wa­nie rozwią­zań. W dobie trud­no­ści komu­ni­ka­cyj­nych rolę forum zbie­ra­ją­cego i prze­ka­zu­ją­cego opinie pełnić może sztuka publiczna. Nasz wybór Warszaw­skiej Palmy jako medium Świa­to­wego Dnia Środo­wi­ska wyni­kał nie tylko z jej poło­że­nia (centrum zakor­ko­wa­nej Warszawy), skali (jeden z najwięk­szych obiek­tów sztuki współ­cze­snej w prze­strzeni publicz­nej) czy popu­lar­no­ści (przedmiot kontro­wer­sji od 2002 roku), ale przede wszyst­kim z roli, jaką dotąd pełniła. W jej histo­rii mnóstwo jest aktu­al­nych tema­tów – od strajku pielę­gnia­rek po marsze naro­dow­ców. Warszaw­ska palma pole­mi­zo­wała z orga­ni­za­cją mistrzostw piłki nożnej, wypo­wia­dała się w spra­wie konflik­tów na Bliskim Wscho­dzie, komen­to­wała wojnę w Donba­sie. Tego lata przy­szedł czas na – jak to ujęła autorka rzeźby, Joanna Rajkow­ska – najważ­niej­sze dzia­ła­nie w histo­rii palmy. Kiedy zwró­ci­li­śmy się do artystki z prośbą o zastą­pie­nie sztucz­nych liści natu­ral­nymi, ale uschnię­tymi, naszą inten­cją było stwo­rze­nie gestu, który nie będzie mógł być zigno­ro­wany, który swoją siłą prze­ła­mie bariery komu­ni­ka­cyjne i zmusi do szer­szej dysku­sji.

W Świa­towy Dzień Środo­wi­ska palma przy­wi­tała warsza­wia­ków i gości stolicy martwą koroną*. Jak pisze Rajkow­ska: „Tym razem palma nie znaczy, nie opowiada, nie prze­ka­zuje. Tym razem nasz teatr to teatr twar­dej rzeczy­wi­sto­ści fizyki i chemii planety, od których jeste­śmy wszy­scy, my – żyjące orga­ni­zmy, zależni w sposób bezwa­run­kowy”. Śmierć Palmy miała zain­spi­ro­wać nas do podję­cia dzia­łań zapo­bie­ga­ją­cych dalszej degra­da­cji środo­wi­ska. Inga Zasow­ska, nasto­let­nia akty­wistka klima­tyczna spod Sejmu, dysku­to­wała o śmierci palmy w szkole. Michał Kiwer­ski z Młodzie­żo­wego Strajku Klima­tycz­nego okre­ślił szok zwią­zany z jej uschnię­ciem jako kryzys otocze­nia, do jakiego przy­wy­kli­śmy.

*Na palmę powró­ciły zielone liście, ale do dawnej rzeczy­wi­sto­ści nie ma już powrotu. Będziemy teraz zerkać, czy ponow­nie nie uschła.

Wyda­rze­nie wyge­ne­ro­wało rekor­dowe zain­te­re­so­wa­nie w mediach społecz­no­ścio­wych, 177 wzmia­nek w mediach polskich i ponad 300 w tytu­łach zagra­nicz­nych. Poin­for­mo­wały o nim najważ­niej­sze serwisy w Polsce (Fakty, Wiado­mo­ści, Wyda­rze­nia, DDTVN, Gazeta Wybor­cza, Rzecz­po­spo­lita, Onet, Wprost, Polskie Radio, Tok FM) i za granicą (New York Times, Washing­ton Post, Fox News, ABC News, Google News).

Jarosław Wiewiórski,
Syrena Communications

Śmierć Palmy:
Pomysł Jarosława Wiewiórskiego, przygotowany dla Centrum UNEP/GRID-Warszawa przez agencję Syrena Communications we współpracy z artystką Joanną Rajkowską i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Współpraca: Facebook Polska, agencja One House, agencja Propsy PR, Ströer, Clear Channel oraz Uwe Wolff.
Szczególne podziękowania dla ekipy Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Piotra Frysztaka.

Według szacunków WHO aż 36 z 50 najbardziej zanieczyszczonych miast Unii Europejskiej znajduje się w naszym kraju.

Pale­nie toksycz­nymi mate­ria­łami w piecach jest nadal powszechne, a samo­chód na naszych drogach to często kilku­na­sto­letni diesel z usunię­tym filtrem cząstek stałych. Zaczy­nają doty­kać nas zjawi­ska zwią­zane z global­nym kryzy­sem klima­tycz­nym – wzrost wystę­po­wa­nia gwał­tow­nych zjawisk pogo­do­wych czy problemy z suszą.

To, czego potrze­bu­jemy najpil­niej, to eduka­cja. Zmia­nie nasta­wie­nia i zacho­wań musi towa­rzy­szyć zrów­no­wa­że­nie rozwoju produk­cji i konsump­cji oraz wpro­wa­dza­nie nowych rozwią­zań syste­mo­wych. Tylko jedno­cze­sny wysi­łek miesz­kań­ców, biznesu i poli­tyki może zatrzy­mać dalszą degra­da­cję środo­wi­ska. Dla wspól­nego dzia­ła­nia potrzebna jest więc ogól­no­pol­ska dysku­sja o jako­ści powie­trza i zagro­że­niach klima­tycz­nych. Ta jednak przy­cho­dzi nam z trud­no­ścią. Pola­ry­za­cja środo­wisk i frag­men­ta­ry­za­cja mediów utrud­niają spoty­ka­nie się stano­wisk i wypra­co­wy­wa­nie rozwią­zań. W dobie trud­no­ści komu­ni­ka­cyj­nych rolę forum zbie­ra­ją­cego i prze­ka­zu­ją­cego opinie pełnić może sztuka publiczna. Nasz wybór Warszaw­skiej Palmy jako medium Świa­to­wego Dnia Środo­wi­ska wyni­kał nie tylko z jej poło­że­nia (centrum zakor­ko­wa­nej Warszawy), skali (jeden z najwięk­szych obiek­tów sztuki współ­cze­snej w prze­strzeni publicz­nej) czy popu­lar­no­ści (przedmiot kontro­wer­sji od 2002 roku), ale przede wszyst­kim z roli, jaką dotąd pełniła. W jej histo­rii mnóstwo jest aktu­al­nych tema­tów – od strajku pielę­gnia­rek po marsze naro­dow­ców. Warszaw­ska palma pole­mi­zo­wała z orga­ni­za­cją mistrzostw piłki nożnej, wypo­wia­dała się w spra­wie konflik­tów na Bliskim Wscho­dzie, komen­to­wała wojnę w Donba­sie. Tego lata przy­szedł czas na – jak to ujęła autorka rzeźby, Joanna Rajkow­ska – najważ­niej­sze dzia­ła­nie w histo­rii palmy. Kiedy zwró­ci­li­śmy się do artystki z prośbą o zastą­pie­nie sztucz­nych liści natu­ral­nymi, ale uschnię­tymi, naszą inten­cją było stwo­rze­nie gestu, który nie będzie mógł być zigno­ro­wany, który swoją siłą prze­ła­mie bariery komu­ni­ka­cyjne i zmusi do szer­szej dysku­sji.

W Świa­towy Dzień Środo­wi­ska palma przy­wi­tała warsza­wia­ków i gości stolicy martwą koroną*. Jak pisze Rajkow­ska: „Tym razem palma nie znaczy, nie opowiada, nie prze­ka­zuje. Tym razem nasz teatr to teatr twar­dej rzeczy­wi­sto­ści fizyki i chemii planety, od których jeste­śmy wszy­scy, my – żyjące orga­ni­zmy, zależni w sposób bezwa­run­kowy”. Śmierć Palmy miała zain­spi­ro­wać nas do podję­cia dzia­łań zapo­bie­ga­ją­cych dalszej degra­da­cji środo­wi­ska. Inga Zasow­ska, nasto­let­nia akty­wistka klima­tyczna spod Sejmu, dysku­to­wała o śmierci palmy w szkole. Michał Kiwer­ski z Młodzie­żo­wego Strajku Klima­tycz­nego okre­ślił szok zwią­zany z jej uschnię­ciem jako kryzys otocze­nia, do jakiego przy­wy­kli­śmy.

*Na palmę powró­ciły zielone liście, ale do dawnej rzeczy­wi­sto­ści nie ma już powrotu. Będziemy teraz zerkać, czy ponow­nie nie uschła.

Wyda­rze­nie wyge­ne­ro­wało rekor­dowe zain­te­re­so­wa­nie w mediach społecz­no­ścio­wych, 177 wzmia­nek w mediach polskich i ponad 300 w tytu­łach zagra­nicz­nych. Poin­for­mo­wały o nim najważ­niej­sze serwisy w Polsce (Fakty, Wiado­mo­ści, Wyda­rze­nia, DDTVN, Gazeta Wybor­cza, Rzecz­po­spo­lita, Onet, Wprost, Polskie Radio, Tok FM) i za granicą (New York Times, Washing­ton Post, Fox News, ABC News, Google News).

Jarosław Wiewiórski,
Syrena Communications

Śmierć Palmy:
Pomysł Jarosława Wiewiórskiego, przygotowany dla Centrum UNEP/GRID-Warszawa przez agencję Syrena Communications we współpracy z artystką Joanną Rajkowską i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Współpraca: Facebook Polska, agencja One House, agencja Propsy PR, Ströer, Clear Channel oraz Uwe Wolff.
Szczególne podziękowania dla ekipy Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Piotra Frysztaka.